نمونه های آزمونی از گونه های راش (Fagus orientalis)، بلــند مـازو (Quercus castaneafolia) و ممرز (Carpinus betulus) و به ابعاد 200×75×20 میلیمتر تهیه و به روش بتل با مواد حفاظتی کرئوزوت ونمک محلول در آب سلکور اشباع شدند. نمونه های اشباع شده به همراه نمونه های شاهد این گونه ها در ساحل بندر بوشهر در داخل دریا نصب شدند. دوام نمونه های آزمونی در مقابل حفاران دریایی (marine borers) پس از 5، 9، 15، 24، 29، 38 ماه استقرار در آب دریا، براساس آیین نامه شماره D-2481 استاندارد ASTM مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج ارزیابی نمونه های آزمونی، نمونه های شاهد راش و ممرز در مدت حدود 9 ماه و بلند مازو پس از 14 ماه به درجه تخریب 0 رسیدند. نمونه های آزمونی اشباع شده با سلکور گونه های راش، بلند مازو و ممرز پس از 14 ماه استقرار در دریا، به درجه تخریب 0 رسیدند. به این ترتیب، اشباع با سلکور، باعث افزایش قابل توجه دوام چوبها در مقابل حفاران دریایی نمی شود. نمونه های آزمونی اشباع شده با کرئوزوت گونه های راش پس از 29 ماه، بلند مازو و ممرز پس از 38 ماه استقرار در دریا به درجه تخریب 0 رسیدند.

نمونه های آزمونی از گونه های توسکا (Alnus subcordata)، چنار (Platanus orientalis)، اکالیپتوس کاملدولنسیس (Eucalyptus camaldulensis) و کرت (Acacia arabica) به ابعاد 200×75×20 میلیمتر تهیه و به روش بتل با مواد حفاظتی کرئوزوت و سلکور 5% اشباع شدند. نمونه های اشباع شده همراه نمونه های شاهد این گونه ها در ساحل بندر بوشهر در داخل دریا، نصب شدند. دوام نمونه های آزمونی در مقابل حفاران دریایی (marine borers) پس از 9، 15، 24، 29، 38، 47، 53، 58 و 64 ماه استقرار در آب دریا، براساس آیین نامه شماره D-2481 استاندارد ASTM و دستورالعمل شماره4432 انجمن جهانی حفاظت چوب (IRG)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که نمونه های شاهد توسکا و چنار پس از 9 ماه و اکالیپتوس کاملدولنسیس پس از 20 ماه و کرت پس از 29 ماه استقرار در دریا، به طور کامل تخریب شدند. نمونه های توسکا و چنار اشباع شده با سلکور، پس از 38 ماه استقرار در دریا، به درجه تخریب 0 (تخریب کامل) رسیدند. نمونه های توسکا و چنار اشباع شده با کرئوزوت، پس از 64 ماه به وسیله حفاران دریایی تخریب نشدند ولی آثار پوسیدگی نرم در سطوح نمونه ها به طور کامل مشهود بود. نمونه های آزمونی اکالیپتوس کاملدولنسیس اشباع شده با کرئوزوت پس از 53 ماه و همینطور کرت اشباع شده با کرئوزوت، پس از34 ماه استقرار در دریا، به طور کامل تخریب شدند. علت آن ممکن است میزان پایین جذب کرئوزوت در نمونه های اکالیپتوس کاملدولنسیس و کرت باشد.

در این تحقیق، سازه های چوبی دریایی بویژه شناورها و لنج ها و پایه های چوبی تقریبا در کلیه سواحل و بنادر جنوب شمال ایران مورد مطالعه قرار گرفتند و اثر عوامل و شدت تخریب در آنها بررسی شد. بر اساس نتایج این بررسی، تاسیسات چوبی در سواحل شمالی در مقایسه با سواحل جنوبی کشور، بیشتر تحت تاثیر آسیب و خسارت قارچی قرار دارند. علاوه بر وجود انواع پوسیدگی در داخل شناورها و تاسیسات چوبی ساحلی، آثار پوسیدگی نرم در سطوح چوبهای مستقر در دریا مشاهده شد. به علت کم بودن میزان نمک و پایین بودن شوری آب در دریای خزر، غیر از فعالیت چوب چسبها، خسارت حفاران دریایی مشاهده نگردید. چوب چسب ها مثل بالانوسها و مارتزیا به سطوح چوب می چسبند. صدف چوب چسب ها در شناورها و پایه های چوبی در دراز مدت باعث تخریب فیزیکی می شوند و نیز در بدنه شناورها باعث چسبیدن بیشتر جلبکها شده، از بازده موتور محرکه می کاهد. بر اساس نتایج این تحقیق، سواحل جنوبی دریای خزر فاقد حفاران دریایی مخرب چوب می باشد. در سواحل جنوب، علاوه بر پوسیدگی، خسارت عمده به چوبها به وسیله حفاران دریایی انجام می گیرد. در سواحل شرقی استان خوزستان به علت ورود آبهای شیرین از رودهای پر آب منطقه به خلیج فارس و نیز عبور شناورها از آبهای شیرین، تخریب حفاران دریایی از دیگر سواحل جنوب کشور از شدت کمتری برخوردار است.

نمونه های آزمونی از گونه های ساج (Tectona grandis)، بالائو (Shorea laevis)، کرویینگ (Dipterocarpus alatus) و چنگال (Balanocarpus hemii) که در ساخت لنج های چوبی و تاسیسات دریایی کاربرد دارند، به روش روپینگ اشباع شدند. ابعاد نمونه های آزمونی 20×75×200 میلیمتر و مقدار جذب کرئوزوت به ترتیب 331، 186، 188 و 40 کیلوگرم بر متر مکعب بود. نمونه های اشباع شده به همراه نمونه های شاهد این گونه ها در سواحل ماهشهر، بندر ترکمن و بندر نوشهر در داخل دریا نصب شدند. دوام نمونه های آزمونی در مقابل عوامل مخرب دریایی (Marine borers) در ساحل ماهشهر پس از 6، 10، 20، 23 و 27 ماه و در سواحل دریای خزر در دوره های 6 ماهه و نیز پس از 11 سال استقرار در آب دریا، با معیار (1985) 4432- IRG/WP مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طی مدت استقرار نمونه ها در ساحل ماهشهر، نمونه های شاهد چوبهای چنگال و کرویینگ تخریب نشدند و نمونه های چوب ساج به درجه تخریب 4 (کاملا تخریب شده) و نمونه های بالائو به درجه تخریب 3 رسیدند. هیچ یک از نمونه های اشباع شده پس از 27 ماه استقرار در دریا، به وسیله حفاران دریایی تخریب نشدند نمونه های آزمونی اشباع شده و شاهد مستقر در دریای خزر پس از 11 سال استقرار در دریا، به وسیله حفاران دریایی تخریب نشدند ولی آثار پوسیدگی نرم در سطح نمونه ها مشاهده شد. به این ترتیب بر اساس نتایج این تحقیق سواحل بندر ترکمن و نوشهر در جنوب دریای خزر، فاقد حفاران دریایی می باشد.

نمونه های آزمونی از گونه های راش ((Fagus orientalis، بلند مازو (Quercus castaneafolia)، ممرز (Carpinus betulus)، توسکا (Alnus subcordata)، چنار (Platanus orientalis)، اکالیپتوس کاملدولنسیس (Eucalyptus camaldulensis) و کرت (Acacia Arabica)، به ابعاد 20×75×200 میلیمتر تهیه و به روش بتل با مواد حفاظتی کرئوزوت و سلکور 5% اشباع شدند. نمونه های اشباع شده همراه نمونه های شاهد این گونه ها در سواحل بندر ماهشهر، بندر ترکمن و بندر بوشهر در داخل دریا نصب شدند. دوام نمونه های آزمونی در مقابل حفاران دریایی (marine borers) در ساحل ماهشهر پس از 8، 17، 23، 28، 35 و 49 ماه، در ساحل بندر ترکمن پس از 8، 14، 22، 29 و 39 ماه و در بندر نوشهر پس از 8، 18، 25، 31 و 40 ماه استقرار در آب دریا، بر اساس دستورالعمل شماره M19-67 و دستورالعمل شماره 4432 انجمن جهانی حفاظت چوب (IRG/WP-4432)، (1985، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که نمونه های شاهد بلوط، راش، ممرز و توسکا پس از 23 ماه، چنار پس از 35 ماه و کرت پس از 49 ماه کاملا تخریب شدند. نمونه های شاهد اکالیپتوس کاملدولنسیس پس از 49 ماه تخریب نشدند. همه نمونه های اشباع شده با سلکور و کرئوزوت گونه های بلوط، راش و ممرز پس از 49 ماله و گونه های توسکا، چنار، اکالیپتوس و کرت پس از 35 ماه استقرار در آب دریا بدون علایم تخریب بودند. نمونه های آزمونی شاهد و اشباع شده در سواحل بندر ترکمن و نوشهر در دریای خزر پس از حدود 4 سال استقرار در دریا، به وسیله حفاران دریایی تخریب نشدند. بر اساس بررسیهای انجام شده سواحل جنوب دریای خزر فاقد حفاران دریایی مخرب چوب می باشد.

در این تحقیق دوام چوبهای ساج، بالائو، کرویینگ و چنگال که در ساخت لنج های چوبی و تاسیسات دریایی کاربرد دارند، در مقابل حفاران دریایی (Marine borers) در سواحل استان هرمزگان در حالتهای طبیعی و اشباع شده با کرئوزوت بررسی شدند. نمونه های آزمونی از گونه های ساج، بالائو، کروئینگ و چنگال از بین چوبهای مورد مصرف در لنج سازی ها، به طور تصادفی انتخاب و پس از اندازه بری و آماده سازی، با کرئوزوت اشباع شدند. نمونه های شاهد این گونه در سواحل دریا (داخل آب) نصب شدند. نمونه های آزمونی پس از 6، 9، 21، 28، 46، ماه استقرار در آب دریا، با معیار IRG/WP/4432 (انجمن جهانی حفاظت چوب) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طی مدت استقرار، از بین نمونه های شاهد فقط نمونه های چوب چنگال تخریب نشدند و بقیه به درجه تخریب 4 (کاملا تخریب شده) رسیدند. غیر از نمونه های آزمونی اشباع شده بالائو که بعد از 21 ماه تخریب شدند، بقیه نمونه های اشباع شده پس از 46 ماه استقرار در دریا، به وسیله حفاران دریایی تخریب نشدند.

گونه های مورد بررسی در این مطالعه راش، بلندمازو، ممرز، توسکا، چنار، اکالیپتوس کاملدولنسیس و کرت بودند. هر گونه، دارای سه تیمار شامل نمونه های شاهد (طبیعی)، اشباع شده با کرئوزوت و سلکور با روش سلول پر بودند. ابعاد نمونه های آزمونی 20´7.5´2 سانتیمتر بود که نمونه های اشباع شده و شاهد به طور جداگانه در ایستگاه دریایی بندرعباس نصب شدند. دوام نمونه ها پس از 24, 18, 12, 9 و 36 ماه استقرار در دریا با معیار IRG/WP/4432 (1985) مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس نتایج ارزیابی نمونه های آزمونی، هیچیک از چوب های مورد بررسی در حالت طبیعی (بدون تیمار حفاظتی) در مقابل حفاران دریایی مقاوم نبودند. اشباع چوب با کرئوزوت و به روش بتل (Bethel)، باعث افزایش دوام چوب شد و غیر از گونه ممرز که نمونه های اشباع شده آن تخریب شدند، بقیه گونه ها پس از 36 ماه استقرار در دریا همچنان بدون علایم تخریب باقی ماندند. اشباع با نمک محلول در آب (سلکور)، باعث افزایش قابل توجه داوم چوب ها نشد و نمونه های اشباع شده با آن در مدت کمتر از 15 ماه تخریب شدند.

نمونه های آزمونی از گونه های ساج، بالائو، کروئینگ و چنگال از بین چوبهای مورد مصرف در ساخت شناورهای چوبی، به طور تصادفی انتخاب و پس از اندازه بری در کارخانه اشباع تراورس قزوین با کرئوزوت اشباع شدند. نمونه های اشباع شده به همراه نمونه های شاهد این گونه ها و نیز گونه های راش و بلوط، در ساحل دریا (داخل آب) نصب شد. نمونه های آزمونی پس از 6، 9، 19، 21 و 27 ماه استقرار در دریا، با معیار IRG/WP/4432 (1985) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طی مدت استقرار از بین نمونه های شاهد فقط نمونه های چوب چنگال تخریب نشد و بقیه به درجه تخریب 4 (کاملا تخریب شده) رسیدند نمونه های اشباع شده از همه گونه ها پس از 20 ماه استقرار در دریا، به وسیله حفاران دریایی تخریب نشدند. کیل شناورها عمدتا از چوبهای اشباع نشده چنگال و بالائو ساخته می شود، با توجه به دوام طبیعی بالای چوب چنگال که نتایج این بررسی نیز موید این امر است، توصیه می شود با جای چوب بالائو از چوب چنگال استفاده شود.